در قسمت اول این مقاله توضیحاتی در مورد نوع پوست بینی و تاثیر آن در جراحی بینی داده شد. در ادامه تاثیر پوست بینی در نحوه ی بهبود بیمار پس از جراحی بینی بررسی خواهد شد.
کشیدن پوست نوک بینی برای اصلاح کردن برجستگی ها
یک اسکلت بندی خوب و محکم برای بینی، علاوه بر محافظت در برابر فروپاشی ساختاری، نقش مهم دیگری را نیز در جراحی بینی برای بینی های دارای پوست ضخیم ایفا می کند. و آن هم آسان شدن کشیدن پوست نوک بینی برای اصلاح برجستگی های سطحی است. کشیدن پوست بینی بر روی یک اسکلت بندی مناسب، محکم و کمی بزرگتر، شکل سطح بینی را به وسیله ی نازک کردن پوست ضخیم، بهبود می دهد.اگرچه کشیدن پوست ضخیم بینی بر روی غضروف های تقویت شده می تواند به طور بالقوه برجستگی های سطحی را بهبود دهد اما منافع زیبایی شناختی این کار بدون وجود منافذ پوستی انعطاف پذیر غیر ممکن است .در واقع وقتی پوست قابلیت ارتجاعی کافی را نداشته باشد، تلاش های بیش از حد برای کشیدن پوست ممکن است سبب به وجود آمدن اختلال در جریان خون و حتی عوارض نامطلوب پوستی بشود.
از طرفی در بینی هایی که پوست ضخیم و قابلیت ارتجاعی بالایی دارند کشش بیش از حد پوست در بعضی مواقع می تواند بهبود چشمگیری در ظاهر پوست و مشخصات بینی ایجاد کند. برای اطمینان بیشتر قبل از عمل جراحی باید میزان انعطاف پذیری در همه ی انواع پوست های ضخیم ارزیابی شود به خصوص در بیمارانی که قصد جراحی ترمیمی را دارند.
اگرچه منافذ پوستیِ مسدود شده یک ابزار مناسب در درمان بینی هایی هستند که پوست ضخیمی دارند اما نمی توان گفت که هیچ ریسکی را شامل نمی شود . کشش بیش از حد پوست ممکن جریان خون را در پوست محدود کند که منجر به عملکرد نامطلوب گردش خون یا فساد و مردگی قسمتی از بافت ها در اثر فشار بیش از حد بشود . با این حال فساد بافت ها در اثر فشار یک مورد بسیار نادر است ، ریسک های کشش بیش از حد پوست از جمله فساد و مردگی بافت ها ، بیشتر توسط عوامل پیش زمینه ای افزایش می یابد که جریان مواد مغذی را در خون مختل می کند مانند استعمال دخانیات ، بیماری های مرتبط با مویرگ ها (مانند دیابت)، اختلال عروقی ناشی از مصرف کوکائین، یا زخم های جراحی قبلی.
عوامل پیش زمینه ای دیگری که می تواند جریان خون را در پوست مختل کند شامل استفاده ی بیش از حد الکتروکوتر (کوتر دارای یک سوزن می باشد که به صورت الکتریکی گرم می شود و برای برداشتن بافت های مضر و زاید از آن استفاده می شود مانند بعضی از خال ها) و کالبد شکافی وسیع و گسترده می باشد. در بیمارانی که دارای پوست، غیر قابل انعطاف و ضخیم هستند به خصوص کسانی که عوامل پیش زمینه ای را که در بالا ذکر شده است دارند ، برای جلوگیری از اختلال در گردش خون ، از کشش تهاجمی پوست باید اجتناب شود.
برای بیمارانی که بینی کوچکتر از حد نرمال دارند ، بزرگ کردن اسکلت بینی می تواند مناسب و مطلوب باشد اما به خاطر فشاری که بر روی پوست وارد می شود منع می شود. در این دسته از بیماران ممکن است نیاز باشد برای رسیدن به سایز مورد نظر، جراحی مرحله ای انجام شود . در این نوع جراحی به صورت تدریجی بینی را تقویت می کنند. هرچند پوست محکم چسبیده و کشیده شده ی نوک بینی از لحاظ زیبایی غیر قابل انکار است، ضرورتا برای کشیدن پوست بینی به بزرگ کردن اسکلت بینی نیاز خواهیم داشت. بسیاری از بیماران دارای پوست بینی ضخیم می توانند از یک نوک بینی خوش طرح تر یا یک بینی اندکی کشیده تر بهره مند شوند، به عبارت دیگر می توان گفت بهبود شکل بینی گاهی اوقات نیازمند یک بینی بزرگ و در عین حال زیبا می باشد. اگرچه این وضع دشوار، راه حل ساده، هنرمندانه و تعریف شده ای ندارد، اما یک بینی بزرگ تر نسبت به یک بینی کوچک و بد شکل ترجیح داده می شود. به عبارت دیگر می شود گفت یک بینی بزرگ و جذاب تقریبا همیشه نسبت به یک بینی کوچک و بد شکل ترجیح داده می شود.
شکل بینی همیشه مهم تر از سایز بینی است
تورم و التهاب طولانی مدت برای بیمارانی با پوست بینی ضخیم
پوست های خیلی ضخیم علاوه بر ضخامت و وزن اضافی، همچنین بیشتر در معرض تورم و التهاب بعد از جراحی قرار دارند.
تقریبا در همه ی بیمارانی که پوست بینی ضخیمی دارند، تورم بعد جراحی به 12 تا 18 ماه زمان برای بهبود کامل نیاز دارد . به دلیل تورم و اعوجاج طولانی مدت ، تاثیر واقعی جراحی ، حداقل تا یکسال مشهود نمی باشد. این تاخیرها حتی برای بیمارانی که عمل جراحی ترمیمی انجام می دهند یا برای کسانی که سابقه ی االتهاب بینی ناشی از آکنه، آسیب قبلی یا آلرژی داشته اند طولانی تر نیز خواهد بود . علاوه بر این بیشتر بیمارانی که پوست بینی ضخیمی دارند مستعد ابتلا به تشکیل بافت های زاید در زیر پوست هستند . دراین گروه از بیماران چالش برانگیز به دلیل ضخامت پوست و بافت های زیر پوستی که ممکن است ایجاد شود پیشرفت های جراحی برای شکل دهی به بینی تاثیر خود را از دست خواهد داد. البته استروئید هایی که به صورت موضعی تزریق می شوند می تواند این بافت های زاید را کاهش داده یا حتی از تولید آن جلوگیری کند، درمان باید تا زمانی که همه ی اثرات زخم ها فروکش کند ادامه پیدا کند و بعضی اوقات به ماه ها یا سالها زمان نیاز دارد . در موارد نادر اما شدید، تولید غیر قابل کنترل آثار زخم ها می تواند سبب محو شدن سوراخ های بینی شده و نتایج غیر قابل برگشتی را ایجاد کند در حالی که درمان آن در دسترس بوده است. خوشبختانه اینگونه موارد بسیار نادر است .
